Niet alle geneesmiddelen op doktersrecepten zijn onschuldig en bij langdurig gebruik van bepaalde middelen ligt een medicijnverslaving op de loer. Artsen zullen medicijnen die als verslavend te boek staan daarom altijd maar voor een beperkte periode voorschrijven.
Verslaving treedt vooral op bij benzodiazepinen (kalmerings- en slaapmiddelen) en pijnstillers (vaak opiaten). Enkele voorbeelden van benzodiazepinen zijn lorazepam, alprazolam en diazepam. Bij pijnstillers moet je denken aan onder andere oxycodon, fentanyl, morfine, codeïne en methadon.
Volgens Afkickkliniekwijzer.nl is het afkicken van medicijnen moeilijk, vooral als je veel en langdurig hebt gebruikt.
De kenmerken van een medicijnverslaving
Op het moment dat je verslaafd bent aan medicijnen heb je het gevoel niet zonder te kunnen. Je denkt doorlopend aan je volgende dosis. Neem je te laat je medicijnen in dan voel je je slecht, je krijgt last van ontwenningsverschijnselen.
Omdat er gewenning optreedt in het lichaam, heb je steeds meer nodig om hetzelfde effect te bereiken. Op een gegeven moment wordt de benodigde hoeveelheid gevaarlijk hoog. Het is dan lastig om aan de grote hoeveelheid medicijnen te komen en je bent wellicht aangewezen op dealers. Je verslaving begint veel geld te kosten.
Je medicijnverslaving heeft ook grote gevolgen voor lichaam en geest. Er kunnen vervelende bijverschijnselen ontstaan zoals somberheid en hoofdpijn. Langdurig gebruik van benzodiazepines vergroot bijvoorbeeld de kans op dementie, hersenbeschadiging en bepaalde vormen van kanker. De medicijnverslaving neemt je leven over, je gedrag verandert en je faalt in het onderhouden van relaties en vriendschappen.
De behandeling van een medicijnverslaving
Bij het afkicken van medicijnen is het van belang om niet ineens te stoppen. Dit kan gevaarlijk zijn. Als je je gebruik geleidelijk afbouwt, houd je de vervelende ontwenningsverschijnselen onder controle.
Afbouwen onder medische supervisie
Zelf stoppen (afbouwen!) met medicijnen slikken kan wel, maar afkicken onder medische supervisie geniet de voorkeur. Een arts kan een schema voor je opstellen waarbij je gebruik gestaag afneemt. De afbouw en de duratie van het schema hangt af van je situatie. De arts biedt medisch begeleiding tijdens dit afbouwtraject.
Soms is het wenselijk om af te kicken in een afkickkliniek, bijvoorbeeld als het je niet lukt om je aan een afbouwschema te houden. In een kliniek wordt je ver van eventuele verlokkingen gehouden. Wil je worden opgenomen dan kan je direct contact opnemen met een kliniek om je situatie te bespreken, maar je kan ook naar je huisarts gaan.
Ben je naar de huisarts gegaan dan wordt je hoogstwaarschijnlijk doorverwezen naar een verslavingsdeskundige met wie je over je problemen kan praten. Het idee van zo’n gesprek is dat je problematiek in kaart wordt gebracht om zodoende een perfect passende behandelplan te maken. Wellicht dat er tijdens dit gesprek naar voren komt dat afkicken in een kliniek de beste optie voor jou is. Je hebt hier zelf ook een hand in, heb je een voorkeur voor klinische opname dan kan je dat aangeven.
Pak de oorzaak van de medicijnverslaving aan
Een medicijnverslaving ontstaat niet zomaar, vaak liggen er achterliggende problemen ten grondslag aan de verslaving. Pak je deze aan dan heb je minder kans dat je toch weer gaat gebruiken. Het is namelijk niet ongebruikelijk dat herstellende na een periode van clean zijn toch weer in de fout gaan. Het feit dat het onderliggende probleem niet is opgelost is hier soms debet aan.
Normaliter is er tijdens je afkicktraject daarom aandacht voor de reden van je verslaving. Praten met een psychiater of psycholoog kan je inzicht geven in je verslavingsproblematiek en het waarom van je middelenmisbruik. Dergelijke therapie draagt bij aan een duurzame oplossing voor je verslaving.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.